Thuismonnik

Thuismonnik archief


Welkom! Deze website is de gearchiveerde website annex weblog, die ik onder de titel Thuismonnik vanaf november 2012 tot januari 2017 heb bijgehouden. Het was toen een WordPress blog en onder het menu Weblog vind je alle bijdragen terug die ik in die jaren geschreven heb.

In 2017 heb ik de laatste bijdrage geschreven: de fut was eruit en het was tijd om te stoppen met WordPress. Tegelijk vond ik het jammer om alles wat ik geschreven had, teksten waarmee ik mensen toch geïnspireerd blijk te hebben, zonder meer weg te gooien. Oplossing? Kopiëren naar een andere webstek zonder WordPress.

Dit is het resultaat van deze actie. Je vindt hier alle teksten die ik in die jaren heb geschreven. De weblog is gesloten, dus het is niet mogelijk om de teksten te becommentariëren. Ook de commentaren uit de WordPress-tijd zijn niet meer zichtbaar, maar misschien biedt alles wat je hier leest toch nog inspiratie voor jou, om net als ik je eigen pelgrimspad te volgen en te kijken waar je uitkomt.

Pax et bonae! of
Vrede en alle goeds!

Op zoek naar de monnik in mijzelf

Thuismonnik


Willem Kloos dichtte: "Ik ben een God in het diepst van mijn gedachten". Dat zou ik van mijzelf niet willen beweren; het riekt mij iets teveel naar grootheidswaan. Maar wat wel op mij van toepassing is: "Ik ben een monnik in het diepst van mijn gedachten". In 2006 volgde ik met Pasen een prachtig programma bij
De Nieuwe Voorde, centrum voor persoonlijke ontwikkeling vanuit een mystieke visie op de mens. Op een pelgrimsplek in Duitsland ervoer ik een diep besef van aanvaarding: geraakt door God. In 2008 was ik bij De Voorde als deelnemer aan een zgn. getijdedag: 24 uur in stilte in het ritme van de acht gebedsmomenten van benedictijnse kloosters. Ik vroeg mij af, waarom zo'n dag waaraan ik vaker deelnam, mij telkens weer zo raakte. Het innerlijke antwoord luidde: ik ben in wezen een monnik.
Dat besef schokte mij nogal, want ik kreeg daarbij direct visioenen van intreden in een klooster, afscheid nemen van mijn man en familie. Een wijze vrouw zei toen tegen mij: "Misschien gaat het er helemaal niet om dat je moet intreden, misschien gaat het erom dat je uitzoekt, wat monnik-zijn voor jou persoonlijk betekent. Los van de vorm die het nu heeft in kloosters." Dat besef gaf rust. Sindsdien loopt de monnik vanbinnen met mij mee. Meestal is hij nogal stil en onbewust, maar op sommige momenten wordt hij geraakt en maakt hij zich duidelijk kenbaar. Zo was ik in de zomer van 2012 vijf dagen te gast in het klooster van de benedictijnen in Egmond-Binnen, de St. Adelbertabdij. Ik voelde mij daar zodanig thuis, dat ik het weer eng begon te vinden. Opnieuw doken vragen op als: zou ik toch een kloosterroeping hebben?

En weer was er een wijs mens nodig om mij wegwijs te maken: een man die van kindsaf aan een kloosterroeping had, maar die uiteindelijk koos voor een persoonlijke relatie en dus niet intrad in een klooster. Onze gesprekken waren zeer verhelderend over het wezen van een roeping en de keuzes die je maakt als je intreedt in een klooster. Die roeping voel ik dus niet: ik heb relaties en werk die mij dierbaar zijn, maar ik heb ook behoefte aan stilte en alleen-zijn. En daarvoor krijg ik gelukkig thuis alle ruimte: mijn man laat mij vrij om daarin mij eigen weg te vinden. Zo bouw ik aan het klooster in mijzelf, waarin mijn monnik zich thuis voelt. In november 2012 heb ik na jarenlang geworstel over de invulling van mijn werkzame leven een knoop doorgehakt. Daardoor is er nu in mijn leven meer ruimte om de monnik in mijzelf aandacht te geven. Zodat hij op een normale manier deel van mijn leven wordt en zich niet meer kenbaar hoeft te maken door visioenen van intreden en angsten voor de consequenties.

In 2013 besteed ik daarom thuis en onderweg ruim aandacht aan de monnik in mijzelf. Ik onderzoek hoe de kloostertraditie mij kan inspireren bij de invulling van mijn leven en werken. Deze website is hiervan een weergave: natuurlijk voor mijzelf, maar hopelijk ook voor anderen. Voor familie en vrienden die ik zo inzicht geef in wat mij beweegt in mijn leven. Maar hopelijk ook voor jou, onbekende medemens. Misschien bieden mijn teksten en verwijzingen jou inspiratie om ook te putten uit de enorme rijkdom van de christelijke (klooster)traditie. Omdat ik inmiddels weet dat het christendom ondanks zijn beladen verleden en marginale positie in onze seculiere maatschappij, een rijke traditie is met
liefde als belangrijkste waarde. De kern van het geloof is in de woorden van Jezus, de "founding father": "Hij verklaart hem: liefhebben zul je de Heer, je God met heel je hart en heel je ziel en heel je verstand. Dat is het grote en eerste gebod. Het tweede, daaraan gelijk: liefhebben zul je je naaste als jezelf. Aan deze twee geboden hangt heel de Wet en de profeten!" (Matteüs 22, 37-40 in de Naardense bijbelvertaling van Pieter Oussoren).

Pouwel Woldendorp, 1 januari 2013